Wild Lettuce Weeds: tips voor het beheersen van stekelige sla

Onder de veelheid aan onkruid dat de tuin binnendringt, vinden we wild slakruid. Niet gerelateerd aan sla, deze plant is zeker een wiet en het beheersen van stekelige sla in het landschap is vaker de prioriteit van de tuinman. Dus wat is wilde sla en hoe kom je van wilde stekelige sla af?

Wat is wilde sla?

Wild slakruid komt oorspronkelijk uit de Middellandse Zee en wordt ook wel stekelige sla, Chinese sla, paarden- of mariadistel, wilde opium en kompasplant genoemd in relatie tot de noord-zuid verticale plaatsing van de bladeren - loodrecht op direct zonlicht.

Wilde sla, Lactuca serriola, is een tweejaarlijkse, soms eenjarige plant die de voorkeur geeft aan droge omstandigheden, maar die ook in vochtige gebieden voorkomt. Het onkruid heeft een diepe kraanwortel die een melkachtig sap of latex afgeeft waarvan bekend is dat het landbouwapparatuur op commerciële boerderijen verstopt en mogelijk ook vee ziek maakt.

De plant wordt soms verward met paardebloem in de rozetfase of voor het zaaien van distels in elk groeifase. Dit zijn allemaal leden van de zonnebloemfamilie, hebben een melkachtig latexsap en produceren veel levensvatbare, door de wind verspreide zaden.

Stekelig slakruid is van 1-5 voet lang met afwisselend blad dat de stengel omklemt. Bladeren zijn diep ingekerfd met een stekelige rand langs de middennerf van het onderste oppervlak op de vervaldag. Bloesems zijn geel van kleur en ongeveer 1/3 inch breed en bloeien in de late lente tot de vroege zomer. Een enkele plant kan overal tussen de 35 en 2.300 bloemen produceren, elk met ongeveer 20 zaden en een totaal van tussen de 700 en 46.000 zaden per plant!

Net als paardebloemen reizen zaden van wilde sla op luchtstromen met behulp van donzige, witte pluimen en zijn ze onmiddellijk levensvatbaar of kunnen ze 1 tot 3 jaar in de grond overleven. Het onkruid wordt hoogstwaarschijnlijk gevonden in kwekerijen, boomgaarden, langs bermen en tussen gewassen in de Verenigde Staten.

Hoe zich te ontdoen van wilde stekelige sla

Zoals vrijwel alle onkruiden, kan wilde sla niet alleen vruchtbaar maar ook invasief zijn. In commerciële ondernemingen zijn stekelige slabloesems moeilijk te verwijderen uit het graan en het latexsap zorgt niet alleen voor een toename van landbouwapparatuur, maar verhoogt ook het vochtgehalte van het graan. Als zodanig vragen de meeste tuiniers zich af over het beheersen van stekelige sla.

Wilde slacontrole voor de huistuinier met kleine invasies van het onkruid is ouderwets met de hand trekken. Trek wilde sla als de grond vochtig is en graaf naar beneden om alle kraanwortels te krijgen.

Net als bij paardebloemen is maaien boven wilde sla geen langetermijncontrole; de plant zal alleen nieuwe stengels en bloemen produceren. Voor grote plagen en op de boerderij kunnen schapen en geiten de populatie wilde sla effectief verminderen.

Chemische bestrijding voor wilde sla moet in de herfst of lente worden toegepast. Herbiciden moeten glyfosaat, glufosinaat of paraquat bevatten. Van de biologische herbicide-opties geven die met kruidnagelolie (eugenol) de beste resultaten voor de bestrijding van wilde sla.