Tupelo Tree Care: meer informatie over de groeiomstandigheden van Tupelo Tree

Inheems in de oostelijke Verenigde Staten, is de tupelo-boom een ​​aantrekkelijke schaduwboom die gedijt in open gebieden met voldoende ruimte om zich te verspreiden en te groeien. Lees meer over de verzorging en het onderhoud van tupelo-bomen in dit artikel.

Zorg en gebruik voor Tupelo-bomen

Er zijn veel toepassingen voor tupelo-bomen in gebieden die groot genoeg zijn om hun grootte te accommoderen. Ze zijn uitstekende schaduwbomen en kunnen dienen als straatbomen waar bovenleidingen geen probleem zijn. Gebruik ze om lage, drassige gebieden en plaatsen met periodieke overstromingen te naturaliseren.

Tupelo-bomen zijn een belangrijke voedselbron voor dieren in het wild. Veel vogelsoorten, waaronder wilde kalkoenen en boseenden, eten de bessen en een paar soorten zoogdieren, zoals wasberen en eekhoorns, genieten ook van de vrucht. Witstaartherten bladeren rond op de twijgen van de boom.

De groeiomstandigheden van Tupelo-bomen omvatten volle zon of halfschaduw en diepe, zure, gelijkmatig vochtige grond. Bomen geplant in alkalische grond sterven jong. Hoewel ze de voorkeur geven aan natte grond, tolereren ze korte periodes van droogte. Een ding dat ze niet tolereren, is vervuiling, of het nu in de grond of in de lucht is, dus het is het beste om ze buiten stedelijke omgevingen te houden.

Soorten Tupelo-bomen

De witte tupelo-gomboom (Nyssa ogeche ‘Bartram’) wordt beperkt door zijn omgeving. Het heeft een inheems bereik dat zich in Noordwest-Florida bevindt in een laag gebied dat wordt gevoed door het Chattahoochee River-systeem. Hoewel het ook in andere gebieden groeit, zul je geen andere regio vinden met de concentratie witte tupelo's die gelijk is aan dit 100 mijl lange stuk in de buurt van de Golf van Mexico. Het gebied staat bekend om zijn hoogwaardige tupelo-honing.

De meest voorkomende en bekende tupelo-bomen zijn de zwarte gom-tupelo-bomen (Nyssa sylvatica). Deze bomen staan ​​tot 80 voet lang op de eindvervaldag. Ze hebben meestal een 1,5 tot 3 voet brede, rechte stam, hoewel u af en toe een gespleten stam kunt zien. De bladeren zijn glanzend en heldergroen in de zomer en kleuren in de herfst verschillende mooie tinten rood, oranje, geel en paars. In de winter blijft de boom interessant omdat de regelmatige, horizontale takken hem een ​​aantrekkelijk profiel geven. De vogels die de boom bezoeken om de laatste bessen op te ruimen, voegen ook winterinteresse toe.