Hydrilla-beheer: tips voor het beheersen van hydrilla-onkruiden

Hydrilla is een invasieve aquatische wiet. In de meeste staten is het illegaal om de soort te bezitten of te vervoeren. De plant groeit snel, verspreidt zich gemakkelijk en concurreert met inheemse vegetatie. Het maakt ook waterwegen vuil met zijn dikke verwarde matten met stelen. De plant is een federaal genoteerde schadelijke wiet. Lees verder voor meer informatie.

Wat is Hydrilla?

Hydrillabeheer is de verantwoordelijkheid van vijver- en meerbewoners. Wat is hydrilla? De plant wordt vaak verward met onze inheemse Elodea, maar heeft een of meer tanden aan de onderzijde van de hoofdnerf. Dit geeft de plant een ruw gevoel wanneer je je hand over de lengte van de stengel sleept.

De plant komt oorspronkelijk uit Afrika, Australië en delen van Azië, maar is erin geslaagd om veel gebieden van onze inheemse flora hier in de VS over te nemen. De plant is de grootste zorg in de zuidelijke staten, maar is erin geslaagd om in kleine populaties naar de westelijke regio's te migreren. . Het is ook ontdekt in sommige noordelijke en Midwest-regio's.

Identificatie is de eerste stap naar uitroeiing. Hydrilla is een vaste plant met dichte matten van stengels die groeien in water van meer dan 20 voet diep. Stengels zijn kronkelig en talrijk, zwevend in een kluwen op het wateroppervlak. Bladeren zijn smal met wat karteling, 1/8 tot 3/8 inch lang en hebben stekels aan de onderkant van de hoofdnerf.

Deze plant reproduceert door zaad dat op het water wordt gedragen maar ook door versnippering. Elk klein stukje van de afgebroken plant heeft de capaciteit om een ​​andere plant te worden. In gebieden met waterrecreatie worden planten consequent verscheurd om het probleem te bestendigen.

Een positieve noot van informatie over hydrillaplanten is de bijdrage ervan als leefgebied voor vissen en dieren. Aanvankelijk heeft de plant gunstige effecten op visgebieden, maar na verloop van tijd ondersteunt de lage zuurstofconcentratie in de matten de groei van lokale dieren niet.

Hoe Hydrilla te doden

Water- en natuurbeheerders hebben ontdekt hoe moeilijk hydrillabeheer kan zijn. Dit komt door het gemak van verspreiding en reproductie. Het bestrijden van hydrilla-onkruid is een probleem in het grootste deel van de Verenigde Staten en is in sommige regio's een economisch probleem geworden.

Al in de jaren tachtig werd $ 49 miljoen uitgegeven aan hydrillabeheer. Het aantal is sindsdien toegenomen totdat besmettingen een budgettaire last zijn geworden in die plaatsen met de hoogste populaties van de plant. Het is nu bekend dat koude tolerantie een ander aspect is van informatie over hydrilla-planten, een detail dat het beheer nog uitdagender maakt.

Methoden voor het beheersen van hydrilla-onkruiden

Baggeren en met de hand trekken of slepen zijn geen effectieve strategieën. Dit komt door het gemak waarmee de plant zich vestigt uit kleine fragmenten. Stamfragmenten met slechts één knooppunt kunnen binnen enkele dagen wortels en scheuten vormen.

Fysieke controle, zoals het verlagen van het waterpeil, het toevoegen van waterverf of het bedekken van het wateroppervlak om licht te verminderen, heeft een minimaal effect. Gedraineerde vijvers kunnen reageren op korrelige herbiciden die op de modder worden aangebracht om knollen te verwijderen.

Graskarpers zijn in sommige gebieden geïntroduceerd en zijn efficiënt in het eten en verwijderen van sommige planten.

Chemische bestrijding is het meest effectief, maar kan niet worden gebruikt als er drinkwater is. Koper is, wanneer het wordt gemengd met andere herbiciden, een nuttig hulpmiddel, maar er moet zorg worden besteed aan vissen.

Andere chemicaliën zijn onder meer diquat, endothall, fluridon en dichlobenil. Elk van deze heeft uitgebreide gevaren en moet worden aangebracht door een professional of door het gebruik van goedgekeurde formules die worden aanbevolen voor waterbeheer. Pas alle waarschuwingen toe en respecteer de instructies met betrekking tot applicatiemethoden en tarieven volledig.