Soja-roestziekte: leer over soja-roestbeheersing in tuinen

Er is een ziekte die de gemeenschap van sojabonen zo heeft geterroriseerd dat het ooit werd vermeld als een mogelijk wapen van bioterrorisme! Soja-roestziekte werd eind 2004 voor het eerst ontdekt in de continentale Verenigde Staten, veroorzaakt door een orkaan aan de Golfkust. Voordat het hier werd ontdekt, was het sinds het begin van de twintigste eeuw een plaag op het oostelijk halfrond. Tegenwoordig is het belangrijk voor telers om te identificeren wat soja-roest is, soja-roest-symptomen en hoe soja-roest te bestrijden.

Wat is sojabonenroest?

Soja-roestziekte wordt veroorzaakt door een van de twee verschillende schimmels, Phakopsora pachyrhizi en Phakopsora meibomiae. P. meibomiae, ook wel het Nieuwe Wereld-type sojaboonroest genoemd, is een zwakkere ziekteverwekker die voorkomt in kleine delen van het westelijk halfrond.

P. pachyrhizi, ook wel Aziatische of Australaziatische soja-roest genoemd, is daarentegen veel virulent. Voor het eerst gemeld in Japan in 1902, werd de ziekte alleen gevonden in tropische tot semitropische regio's van Azië en Australië. Tegenwoordig heeft het zich echter ongebreideld verspreid en is het nu te vinden op Hawaï, in heel Afrika en in het grootste deel van Zuid-Amerika.

Soja-roest Symptomen

De symptomen van sojaboonroest zijn niet te onderscheiden voor het oog wanneer ze worden veroorzaakt door een van de twee pathogenen. Het meest voorkomende teken van soja-roest is een kleine laesie op het oppervlak van een blad. Deze laesie wordt donkerder en kan donkerbruin tot roodbruin tot bruin tot grijsgroen zijn. De verwonding kan hoekig tot cirkelvormig zijn en begint zo klein als een speldenpunt.

De laesies groeien vaak samen en doden grote delen van het bladweefsel. Soja-roest wordt het eerst aangetroffen op de onderste bladeren bij of in de buurt van de bloei, maar geleidelijk bewegen de laesies zich in de middelste en bovenste kruin van de plant.

Kegelvormige puisten gevuld met sporen verschijnen op het onderste bladoppervlak. Ze verschijnen eerst als kleine, verheven blaren, maar naarmate ze ouder worden, beginnen ze lichtgekleurde poedersporen te produceren die uit de puist omhoog komen. Deze kleine puistjes zijn moeilijk met het oog te zien, dus een microscoop zal in dit stadium de ziekte helpen identificeren.

Deze puisten kunnen overal op de plant groeien, maar worden meestal aan de onderkant van bladeren aangetroffen. Geïnfecteerd blad kan mozaïek lijken en bladeren kunnen geel worden en vallen.

De ziekte kan niet overwinteren in gebieden met vriestemperaturen, maar kan zich via wind snel over zeer grote gebieden verspreiden. De snelle ontwikkeling van de ziekte kan een soja-oogst decimeren, waardoor ontbladering en voortijdige plantendood worden veroorzaakt. In landen waar sojaboonroest is vastgesteld, lopen de gewasverliezen op van 10% tot 80%, dus het is absoluut noodzakelijk dat telers alles leren over de beheersing van soja-roest.

Hoe soja-roest te bestrijden

Soja-roestziekte gedijt met temperaturen van 46-82 graden F. (8-27 C.) met langdurige perioden van natheid van het blad. De sporenproductie gaat wekenlang door en spuugt enorme aantallen de lucht in, waar ze gemakkelijk door de wind worden verspreid. Het overleeft de wintermaanden op waardplanten zoals kudzu of een van de meer dan 80 andere gastheren in het zuiden van de Verenigde Staten, waardoor het een moeilijk te bestrijden ziekte is.

De toekomst van de bestrijding van soja-roest hangt af van de ontwikkeling van ziekteresistente rassen. Er wordt op dit moment aan de ontwikkeling van dergelijke ziekteresistente cultivars gewerkt, maar op dit moment hebben de beschikbare sojaboonrassen weinig tot geen resistentie.

Dus hoe ga je om met soja-roest? Bladfungiciden zijn het hulpmiddel bij uitstek en slechts enkelen zijn gelabeld voor gebruik tegen soja-roest. Uw lokale uitbreidingskantoor kan u helpen bepalen welke fungiciden nuttig kunnen zijn.

Fungiciden moeten worden aangebracht bij vroege infectie, maar bedekken snel het hele bladerdak van de plant. Het aantal benodigde schimmeltoepassingen is afhankelijk van hoe vroeg in het seizoen de ziekte wordt gevangen en de weersomstandigheden.