Wat is een Sugarberry Tree: leer over Sugar Hackberry Trees

Als je geen inwoner bent van het zuidoosten van de Verenigde Staten, heb je misschien nog nooit gehoord van suiker hackberry-bomen. Ook wel sugarberry of zuidelijke hackberry genoemd, wat is een sugarberry-boom? Blijf lezen om erachter te komen en enkele interessante feiten over hackberry-suiker te leren.

Wat is een Sugarberry Tree?

Inheems in het zuidoosten van de Verenigde Staten, suiker hackberry-bomen (Celtis laevigata) groeit langs beken en uiterwaarden. Hoewel de boom meestal wordt aangetroffen in vochtige tot natte bodems, past hij zich goed aan droge omstandigheden aan.

Deze middelgrote tot grote bladverliezende boom groeit tot ongeveer 60-80 voet hoog met rechtopstaande vertakking en een ronde verspreidende kroon. Met een relatief korte levensduur, minder dan 150 jaar, is sugarberry bedekt met lichtgrijze schors die glad of licht kurkachtig is. In feite betekent de soortnaam (laevigata) glad. Jonge takken zijn bedekt met kleine haartjes die uiteindelijk glad worden. De bladeren zijn 2-4 cm lang en 1-2 cm breed en licht gekarteld. Deze lansvormige bladeren zijn aan beide zijden lichtgroen met duidelijke nerven.

In het voorjaar, van april tot mei, bloeien suiker hackberry-bomen met onbeduidende groenachtige bloemen. Vrouwtjes zijn solitair en mannelijke bloemen worden in trossen gedragen. Vrouwelijke bloesems worden suiker hackberry-fruit, in de vorm van bessenachtige steenvruchten. Elke steenvrucht bevat één rond bruin zaad omgeven door zoet vlees. Deze dieppaarse steenvruchten zijn een grote favoriet van vele soorten dieren in het wild.

Sugar Hackberry-feiten

Sugar hackberry is een zuidelijke versie van gewone of noordelijke hackberry (C. occidentalis) maar verschilt op verschillende manieren van zijn noordelijke neef. Ten eerste is de schors minder kurkachtig, terwijl de noordelijke tegenhanger kenmerkende wratachtige schors vertoont. De bladeren zijn smaller, beter bestand tegen heksenbezem en minder winterhard. Bovendien is suiker hackberry-fruit sappiger en zoeter.

Over fruit gesproken, is Sugarberry eetbaar? Sugarberry werd veel gebruikt door veel indianenstammen. De Comanche klopte het fruit tot een pulp en mengde het vervolgens met dierlijk vet, rolde het in balletjes en roosterde het in het vuur. De resulterende balletjes waren lang houdbaar en werden voedzame voedselreserves.

Inheemse mensen hadden ook andere toepassingen voor suikerbessenfruit. De Houma gebruikte een afkooksel van schors en gemalen schelpen om geslachtsziekte te behandelen, en een concentraat gemaakt van zijn schors werd gebruikt om keelpijn te behandelen. De Navajo gebruikten bladeren en takken, ingekookt, om een ​​donkerbruine of rode kleurstof voor wol te maken.

Sommige mensen plukken en gebruiken het fruit nog steeds. Rijp fruit kan worden geplukt van de late zomer tot de winter. Het kan vervolgens aan de lucht worden gedroogd of het fruit een nacht laten weken en de buitenkant op een scherm wrijven.

Sugarberry kan worden vermeerderd via zaad of stekken. Zaad moet voor gebruik worden gestratificeerd. Bewaar natte zaden in een afgesloten container in de koelkast bij 41 graden F. (5 C.) gedurende 60-90 dagen. Het gelaagde zaad kan dan in de lente worden gezaaid of niet-gelaagde zaden in de herfst.