Ziekten van pompoenen: leer over pompoenziekten en -behandelingen

Of je nu pompoenen plant voor eventueel snijwerk met de kinderen of een van de heerlijke variëteiten voor gebruik bij het bakken of inblikken, je zult ongetwijfeld problemen tegenkomen bij het kweken van pompoenen. Het kan een invasie van insecten zijn of een ander beestje dat op de pompoenen kauwt, of het kan een van de vele ziekten van pompoenen zijn die je gewas bedreigen. De identificatie van pompoenziekten is van primair belang bij de behandeling van pompoenziekten. Het volgende artikel bevat informatie over pompoenziekten en behandelingen.

Pompoenziekte-identificatie

Het is belangrijk om zo snel mogelijk ziekten vast te stellen die het pompoengewas aantasten. Vroege detectie stelt u in staat om de symptomen vroegtijdig te behandelen en hopelijk het gewas te redden. Het is handig om niet alleen de symptomen van infectieziekten te herkennen, maar ook om te weten hoe ze zich verspreiden en overleven. Ziekten die pompoenen veroorzaken, kunnen bladvormig zijn of ziekten van de vrucht. Bladziekte stelt de plant vaak open voor andere infectieziekten en voor zonnebrand.

Pompoenziekten en behandelingen

Bladziekten van pompoenen treffen vaak pompoengewassen. Echte meeldauw, valse meeldauw, witte vlek (Plectosporium), kleverige stengelziekte en anthracnose zijn de meest voorkomende boosdoeners van de bladziekte.

Echte meeldauw

Echte meeldauw ziet er precies zo uit als hoe het klinkt. Voor het eerst gezien op het onderste bladoppervlak, is echte meeldauw een witte "poederachtige" bedekking van sporen die van het onderste bladoppervlak naar het bovenste bewegen en uiteindelijk de pompoenplanten ontbladeren. Sporen overleven tussen de grond en gewasresten en worden via wind verspreid.

Het is een van de gemakkelijkste ziekten om te identificeren en, in tegenstelling tot andere bladziekten, neemt de ernst toe tijdens periodes van droog weer. Om echte meeldauw te bestrijden, roteer met niet-komkommergewassen en behandel bij het eerste teken met fungicide.

Valse meeldauw

Valse meeldauw wordt gezien als laesies aan de bovenzijde van het blad. Aanvankelijk zijn de laesies gele vlekken of hoekige met water doordrenkte gebieden. De laesies worden necrotisch naarmate de ziekte voortschrijdt. Koele, natte omstandigheden bevorderen deze ziekte. Ook hier worden de sporen via wind verspreid.

Fungiciden met een breed spectrum zijn enigszins effectief tegen valse meeldauw. Het planten van variëteiten in het vroege seizoen kan ook de kans verkleinen dat valse meeldauw het gewas binnendringt, omdat de ziekte over het algemeen vaker voorkomt laat in het groeiseizoen wanneer de omstandigheden koel zijn en de kans op regen groter is.

Anthracnose, witte vlek, schimmelachtige stengelziekte

Anthracnose begint als kleine, lichtbruine vlekken met een donkerdere rand die naarmate het vordert groter wordt. Uiteindelijk ontwikkelen de bladeren kleine gaatjes en kan fruit ook laesies vertonen.

Witte vlek, of Plectosporium, verschijnt ook als tan spindelvormige laesies op het oppervlak van de bladeren. Fruit kan aangetast raken en kleine witte vlekken vertonen die meer cirkelvormig zijn dan de ruitvormige bladlaesies.

Gummy-stamziekte treft de meeste komkommerachtigen en wordt door beide veroorzaakt Didymella bryoniae en Phoma cucurbitacearum. Deze ziekte komt het meest voor in de zuidelijke Verenigde Staten.

Fungicidetoepassingen bij het eerste teken van een van deze ziekten zullen helpen bij het verminderen en bestrijden ervan.

Extra ziekteproblemen met groeiende pompoenen

Zwart rot

Zwartrot veroorzaakt door Didymella bryoniae, dezelfde schimmel die gomachtige stengelziekte veroorzaakt, en resulteert in grote grijze vlekken op de vrucht die zwarte rotte gebieden worden. Warme, vochtige zomeravonden geven de voorkeur aan zwartrot. Sporen worden verspreid door water en wind.

Er zijn geen ziekteresistente rassen. Het behandelen van deze pompoenziekte met alleen culturele controle is onvoldoende. Combineer vruchtwisseling, aanplant van niet vatbare gewassen, valgrondbewerking en braakliggende gebieden met een ziektegeschiedenis met chemische bestrijding. Fungiciden moeten worden aangebracht in intervallen van 10 tot 14 dagen, te beginnen wanneer de wijnstokken een zware bladerdak hebben.

Fusarium kroonrot

Hoewel de namen vergelijkbaar zijn, heeft fusarium-kroonrot geen verband met fusariumverwelking. Verwelking is een teken van kroonrot samen met vergeling van de hele plant. Over een periode van 2 tot 4 weken vervalt de plant uiteindelijk. Bladeren worden gemarkeerd met met water doordrenkte of necrotische gebieden, terwijl fruitsymptomen variëren, afhankelijk van de fusariumpathogeen.

Nogmaals, de sporen overleven gedurende lange tijd in de bodem en worden verspreid door het gebruik van landbouwmachines. Er zijn geen ziekteresistente rassen. Gewasrotatie zal de populatie van fusariumpathogenen vertragen. Er zijn geen chemische controles voor deze ziekte.

Sclerotinia rot

Sclerotinia-rot is een ziekte in het koele seizoen die veel soorten groenten aantast. De ziekteverwekker produceert sclerotia die voor onbepaalde tijd in de bodem kunnen overleven. Koele temperaturen en een hoge relatieve vochtigheid bevorderen de ontwikkeling van een witte, donzige schimmel rond met water doordrenkte geïnfecteerde gebieden. Zwarte sclerotia groeien tussen de schimmel en zijn zo groot als watermeloenzaden.

De hele plant, inclusief de vrucht, rot. Sporen worden verspreid door de wind. Er zijn geen ziektebestendige pompoenvariëteiten. Fungiciden kunnen effectief zijn als ze worden toegepast op jonge planten.

Phytophthora-bacterievuur

Phytophthora-bacterievuur is een ernstige ziekte die wordt veroorzaakt door een schimmelpathogeen die voor onbepaalde tijd in de grond kan blijven en zich snel kan verspreiden. Primaire symptomen kunnen op het fruit worden gezien en verspreiden zich naar de wijnstokken. Een zachte rot gecombineerd met een uitdijend gebied van witte, donzige schimmel wordt gezien. Het treft ook veel andere gewassen.

Phytophthora-bacterievuur is het ernstigst als de nazomer koel en nat is. Sporen worden verspreid door spatwater, wind en gebruik van apparatuur. Er zijn geen ziekteresistente soorten pompoen. Gewasrotatie kan de ernst van de ziekte voor toekomstige gewassen verminderen, evenals het vermijden van aanplant in grond die slecht wegloopt of neigt naar stilstaand water. Fungicidetoepassingen kunnen verliezen verminderen.

Bacteriële fruitvlek

Bacteriële fruitvlek komt veel voor bij pompoenen en andere herfstpompoenen. Het presenteert zich als kleine laesies op de vrucht. Het blad heeft kleine, donkere, hoekige laesies, maar is moeilijk te detecteren. Fruitlaesies komen voor in trossen en zijn korstachtig. Ze worden groter en worden blaren die uiteindelijk afvlakken.

Bacteriën worden verspreid in aangetaste gewasresten, besmet zaad en waterspetters. Wissel gewassen met niet-komkommerachtige gewassen. Breng koperspray aan tijdens de vroege vorming van het fruit om de kans op bacteriële fruitvlekken te verminderen.

Virussen

Er zijn ook een aantal virale ziekten zoals komkommermozaïekvirus, papaja-ringvlekvirus, squashmozaïekvirus en courgette-geel mozaïekvirus die pompoenen kunnen aantasten.

Gebladerte van met virus geïnfecteerde planten heeft de neiging gevlekt en vervormd te zijn. Planten die vroeg in de ontwikkeling of vlak voor of voor de bloeitijd zijn geïnfecteerd, worden het zwaarst getroffen en produceren minder fruit. Fruit dat zich ontwikkelt, is vaak misvormd. Als de plant besmet is als de pompoenen eenmaal groot zijn, heeft dat zelden invloed op de kwaliteit van het fruit.

Virussen overleven in onkruidgastheren of worden verspreid via insectenvectoren, meestal bladluizen. Late pompoenen hebben een grotere kans om besmet te raken met een virus, dus plant vroegrijpe variëteiten. Houd het gebied onkruidvrij om de kans op infectie te verkleinen.